Thursday, June 7, 2007

... meer foto's..




... zijn te vinden bij de respectievelijke blogs hieronder. Enjoy the climb!

Monday, May 28, 2007

BEDANKT!

Thx to…

Mum & dad: Ze hadden mijn plannen kunnen boycotten in een poging me tegen ieder gevaar te beschermen. In plaats daarvan besloten ze mijn partner te zijn, en bereid te zijn zonder terughoudendheid met me door het vuur te gaan.
Thx.. For all your luv and support! For walking beside me. For having faith. For keeping me with my two feet on the ground.
… You mean the world to me!..

AS Adventure & The North Face: voor sponsoring!
Het was helemaal niet evident om sponsoring te vinden, which makes it sometimes very hard to stay faithfull to a dream of you. Maar deze twee bedrijven besloten de sprong in het onbekende te wagen en te investeren in een jonge onbekende alpiniste zonder grootse daden op zich.
Bedankt voor het vertrouwen. Bedankt voor de financiële en materiële steun.
You made things happen!

Artsen zonder Grenzen: voor de morele en technische steun.
In het bijzonder hartelijk bedankt aan Erik Peeters, die van in het begin in ‘Everest zonder Grenzen’ geloofde; Jan Brigou, mijn rots in de branding, en Freddy Simon, voor de snelcursus ‘sat for dummies’.

Mirek: webmaster en IT-engel, voor het trouw dagelijks up-daten van de weblog. My link with the outside world! Niko: creatieve duizendpoot en ontwerper van mijn keischoon sponsordossier. Bob Huygh: voor de satphone en units! Trickie: for being the best friend ever. For giving me air (you know..). Just…someone I can be plain stupid with. Marie: for a crazy cool last Saturday night tapas party. For making me laugh when I wanted to cry. Tim: for dragging me through the Alps, Tiger. For being a great support on the mountain by sending me Abu Dhabi warmth. Karen: girl! What to say.. K’nal Bxl-Charleroi just rocks! Dirk Beckx: for my warm feet (zonder waarborg!). Jacob & Patrick: for the great partnership and the computer. Jasmine, Rosalie en Smurf: my groovelicious little big sisters, big little sisters. En de funky schoonbroers natuurlijk. Looking forward to the next ‘Tree & Leaves!’ Peter: voor het reanimeren en in leven houden van mijn planten. Koensito: I used to be his copilot, but we crashed in the mountains and he had to eat me. Where are you? Pilar,Wati & Anzo: ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden, een uur om hen te waarderen, een dag om van hen te houden, maar een heel leven om hen te vergeten. Happy to know you! Summer in Bxl: watch out- partyzone! Karen: you know me, better than I fake it. Fossy & Milena: Los suenos y las utopias siempre son possibles.. Gracias for Pablo Neruda, I read it over and over again in my little tent. Hugues: Pink Martini. With so many flowers exploding on your swinging tits! ’n Frietje nxt week? Nonkel Jaak: if I can climb my Mt. Everest, you can climb yours for sure. Go for it! Luv you so much. Carlo: the sublime material offer, out of the blue. Achiel Diegenant: voor de brieven. Erwin: mijn favoriete ‘Ollander! Irmi: Kawabanga. Gij zijt nu ne NY’er, dus kan dit zeggen. Pindapooh Power! An W: voor het expe-dokter aanbod. Pinguin: voor de snowbars! Chris: voor loki kak rond de tukul verhaaltjes support en satsmokkelexcuses die zo grappig waren dat ik bijna spijt had ze niet te kunnen uittesten. Maruca: the camera is still alive baby! Frits Vrijlandt: for do’s and don’ts en nuttige info over de route. Thx for your time. Ste: you spice my day. Another Thai? Gemeente Dilbeek: voor de lieve attenties, nog voor ik iets had uitgestoken. Tom: the future is for those who believe in the beauty of their dreams. Nepal waits for you! Baas: nog even geduld voor t cafe, de kuisvrouw komt eraan. ‘t Was een beetje druk de laatste tijd. Bedankt voor je kleurenprinter als de nood erg hoog was, toen. Ilse, May & John, Kor, Feere, Hilde, Jan & Giovanni, Reine, Philippe, Heidi & Flo, Mien,.. en zovele anderen: bedankt voor de lieve, bemoedigende, grappige en ontroerende comments op de website, dewelke me telkens doorgestuurd werden door Jaz of ons mama op mijn satelliet- emailadres en elke keer een ware energy-boost waren. Muchas gracias! Thanks also to everybody I forget to mention here (lack of oxygen)..

And last but not least: bedankt aan alle lieve mensen die een gift gestort hebben op rekening van Artsen zonder Grenzen. Jullie steun op deze manier betekent veel voor me. You are the soundtrack of the expedition! Straight from the lively organs: thank you very much.

Special thx to…

Mingma Sherpa: Mijn dappere sterke Sherpa, klimpartner, grappige side-kick en trouwe vriend. Groots in kleine dingen, met een eigen, zeer realistische houding tegenover bergbeklimmen. Ware grootheid is eenvoud, ware wijsheid mededeelzaam en ware kracht zachtmoedig.. Thanks for taking care of me the way you did.

Sucré, Ras Kumar, Mandap, Boan, Kanza en Tashi, Pasang, Dawa, Ang Temba en the Asian Trekking team in Kathmandu Headquarters: bedankt voor alle goede zorgen en de ongeloofelijke twee maanden… Het publiek is 50% van de voorstelling.


Abrazo,

Marjolein

Saturday, May 26, 2007

Monday, May 21, 2007

Sinatra

De laatste uren in Base Camp. 'k Ben nu toch wel blij dat het tijdstip is aangebroken om ons boeltje te pakken en terug naar Kathmandu te keren.
Het is een rollercoaster life geweest de voorbije 2 maanden, een kruitvat van verschillende emoties in dit avontuur dat Leven heet.

't Is niet altijd evident te durven dansen vanuit je oerkracht, van top tot teen, zonder je in te houden of op je hoede te zijn. Realistisch of rationeel te zijn, zonder je te laten afremmen door herinnering aan de beperkingen vanuit je menselijk bestaan.
Of door te dringen tot in de kern van je eigen verdriet, geconfronteerd te worden met de verraderlijkheden en beproevingen van het leven. En pijn, die van jezelf of van een ander, te kunnen laten zijn wat het is zonder een vinger te verroeren Zonder het te verbergen, te laten verdwijnen of vast te houden.
.

Het zijn zeker niet altijd de 2 meest gemakkelijke maanden van mijn leven geweest, maar ik ben reuzeblij dat ik de uitdaging ben aangegaan, en het aangedurfd heb oog in oog te staan met de verlangens van mijn hart. Deze ervaring- zowel de allesoverweldigende gelukzalige hoogtes als de donkere laagtes en Sloppy Joe days- staat voorgoed in mijn botten gebeiteld. Living hard/ for a while/ will hurt your bones/ but not your style.

And as Sinatra has ended most of our days at Base Camp, let him end this final one: The record shows/ I took the clothes/ and did it my way.
.

Sunday, May 20, 2007

Ongeloof

Mijn sensoren registreren ongeloof. Yazu's lichaam is teruggevonden op 7700 meter, waarschijnlijk gestorven door uitputting. De juiste omstandigheden zijn onduidelijk, niemand weet goed wat te denken van de situatie. Wat is dit toch allemaal? When did we end up here?

Ik kan het niet helpen om continu aan Libor te denken, en hoe hij daar nu onbeschermd in kamp 3 ligt. Vooral 's avonds, als de zon achter de bergen verdwijnt en de temperatuur onder het vriespunt dropt, heb ik het moeilijk. De afbeelding van het onzichtbare staat op mijn netvlies gebrand.

Saturday, May 19, 2007

Stuck in BC


Een boel expedities lopen nu stilaan op hun einde, en het is niet gemakkelijk een jeep vast te krijgen om ons vanuit Base Camp weer in de bewoonde wereld te krijgen. De Liaison Officer, een zogenoemde meereizende controleur, die vooral in de gaten moet houden dat de voorschriften en wetten van de Volksrepubliek China in het algemeen en die van de autonome regio Tibet in het bijzonder in acht worden genomen, kan voor morgen niets meer regelen maar belooft transport te voorzien voor de dag erna.



Yazu, één van de Japanese klimmers van ons team, is al verschillende dagen vermist boven ABC. We maken ons zorgen, maar hij is een beetje een eenzaat, een soloklimmer én een beresterke vent bovendien. Heeft zelfs al de K2 beklommen. Die komt wel weer boven water, beweren de meesten.
Foto: de Liaison Officer

Friday, May 18, 2007

Everest-marathon

Nog maar juist gisteren toegekomen in ABC, en ik word reeds gewekt met de droge boodschap dat er yaks beschikbaar zijn dus dat ik heel mijn inboedel naar Base Camp kan verschepen als ik wil.


Ik aarzel even. Vandaag al de lange voettocht terug naar Base Camp ondernemen? Dat is nóg eens ettelijke kilometers over moeilijk begaanbaar terrein in mijn gat gepeerd, en 'k ben nog niet half bekomen van de voorbije zware dagen. Dit lijkt wel een marathon!


Maar de gedachte aan Kathmandu, met zijn yoghurt, douches, echte bedden and a little slash of normality lonkt. En ik ga overstag. Ach, wat zou het ook. Dit kan er ook nog wel bij. Let's go!