Sinatra

De laatste uren in Base Camp. 'k Ben nu toch wel blij dat het tijdstip is aangebroken om ons boeltje te pakken en terug naar Kathmandu te keren.

Het is een rollercoaster life geweest de voorbije 2 maanden, een kruitvat van verschillende emoties in dit avontuur dat Leven heet.

't Is niet altijd evident te durven dansen vanuit je oerkracht, van top tot teen, zonder je in te houden of op je hoede te zijn. Realistisch of rationeel te zijn, zonder je te laten afremmen door herinnering aan de beperkingen vanuit je menselijk bestaan.

Of door te dringen tot in de kern van je eigen verdriet, geconfronteerd te worden met de verraderlijkheden en beproevingen van het leven. En pijn, die van jezelf of van een ander, te kunnen laten zijn wat het is zonder een vinger te verroeren Zonder het te verbergen, te laten verdwijnen of vast te houden.

.

Het zijn zeker niet altijd de 2 meest gemakkelijke maanden van mijn leven geweest, maar ik ben reuzeblij dat ik de uitdaging ben aangegaan, en het aangedurfd heb oog in oog te staan met de verlangens van mijn hart. Deze ervaring- zowel de allesoverweldigende gelukzalige hoogtes als de donkere laagtes en Sloppy Joe days- staat voorgoed in mijn botten gebeiteld. Living hard/ for a while/ will hurt your bones/ but not your style.

And as Sinatra has ended most of our days at Base Camp, let him end this final one: The record shows/ I took the clothes/ and did it my way.

.