Ik smijt mijn rugzak over mijn schouders, trek mijn wanten aan en adem de frisse ochtendlucht in. Ah, I am back in the running. Als ik goed doorstap moet ik in de vroege vooravond in ABC zijn. Mijn hoest is nog niet helemaal weg, maar beter dan dit zal het toch niet worden, dus moeten we het hier maar mee zien te doen.
Mijn compagnon is Tashi, een Tibetaanse jongen die zo een beetje koerier is tussen BC en ABC, en vandaag ook naar boven gaat. Afgezien van Tibetaans en Sherpa-taal spreekt hij slechts enkele woorden Engels, maar we hebben niet veel woorden nodig om elkaar te verstaan. 
Onderweg begint het te sneeuwen. Een zachte, trage sneeuw.
Om de zoveel tijd moeten we uitrusten, even op adem komen, en dan zitten we daar: twee stille figuren, bepakt en gezakt op een stuk rots, communicerend zonder woorden, een laag wit poeder over ons. Een perfect stilleven, tot één van de twee iets onverstaanbaars bromt, en we ons weer in beweging zetten.
Mijn compagnon is Tashi, een Tibetaanse jongen die zo een beetje koerier is tussen BC en ABC, en vandaag ook naar boven gaat. Afgezien van Tibetaans en Sherpa-taal spreekt hij slechts enkele woorden Engels, maar we hebben niet veel woorden nodig om elkaar te verstaan.
Onderweg begint het te sneeuwen. Een zachte, trage sneeuw.
Om de zoveel tijd moeten we uitrusten, even op adem komen, en dan zitten we daar: twee stille figuren, bepakt en gezakt op een stuk rots, communicerend zonder woorden, een laag wit poeder over ons. Een perfect stilleven, tot één van de twee iets onverstaanbaars bromt, en we ons weer in beweging zetten.
Foto's: Tashi
2 comments:
Hey Marjolein de Paddestoel,
ik ben nu pas even gaan neuzen hoe je avonturen verlopen. Je bent dus weer vertrokken naar ABC, goed zo. Ikzelf heb een stom ski-ongeval gehad met ruptuur van voorste kruisband. Ik ben geopereerd en zie een revalidatie tegemoet van een zestal maanden, dat zou net op tijd moeten zijn voor onze grote trekking in Nepal van november. Ik heb gisteren mijn eerste stapjes gezet en ik denk natuurlijk aan jou en de ongelooflijke stappen die jij zet. Geniet alvast van je vlot bewegende knieën, en geniet van alles : de natuur, de kansen die je daar krijgt en de "diepte van de tijd" zoals Robert Mc Farlane schrijft in "Hoogtekoorts". Tegelijk doorzetten en voorzichtig zijn, het is een kunst.
Ik sta achter jou om een duwtje te geven mocht dat nodig zijn.
Hej Marjolein,
Tja, een woord vat het zowat samen: wauw!
succes en geniet ervan,
groeten
Post a Comment