Zuignappen

Yoehoe! Naar kamp 1 vandaag! De hemel is strakblauw, de sneeuw perfect en ik klim naar boven alsof ik zuignappen aan handen en voeten heb. De laatste touwlengtes zijn bijna- verticaal sneeuw & ijs, it's a mighty funky climb, en 'k heb zin om te zingen. It's crazy I'm thinking/ just knowing that the world is round/ Here I'm dancing on the ground/ Am I right side up or upside down/ Is this real or am I dreaming?

Foto: het begin van de klim naar de North Col (kamp 1)

Deze keer blijven we overnachten op 7100 meter. De tent staat wegens gebrek aan plaats zo scheef als de toren van Pisa, mijn bekken ligt 40 centimeter lager dan mijn voeten, 'k heb een koppige zuurstoffles die uiteindelijk ook alleen maar aan de wet der zwaartekracht voldoet als hoofdkussen, Mingma's voeten are stinking as hell en er priemt een ijspiket of twee in mijn rug. But who cares, 'k lig zalig ingeduffeld IN een donspak IN een donsslaapzak, een stuk chocola in de ene en een dampende kop thee in de andere hand, terwijl buiten de hemel rood kleurt en weldra de nacht zal vallen. Happy!