Regenbooggevoel

Professioneel afscheidnemer Xavier De Baere zou in mij geen gelijkgestemde ziel vinden. Afscheid nemen is absoluut niet mijn ding. Lachen, en toch traantjes in de ogen: een beetje een regenbooggevoel. Vanbuiten kloek- vanbinnen koek.

Vannacht is er van slapen niet veel in huis gekomen. k Ben niet echt zenuwachtig, maar wel en vooral nieuwsgierig naar wat de komende weken zullen brengen. De vele sms'jes van vrienden nog juist voor vertrek waren hartverwarmend. 'k Onthou vooral 'geniet ervan', 'behouden thuiskomst' en 'mis u vlieger niet weer'.

Via Paris- Charles de Gaulle ben ik ondertussen in Bahrein (Verenigde Emiraten) aanbeland, alwaar de vlucht naar Kathmandu over enkele uren zal vertrekken. Ik hou van de sfeer van een luchthaven. Uren zou ik op een bankje kunnen zitten om naar de mensen te kijken. Je een voorstelling proberen te maken waar die of die vandaan komt en wat de volgende bestemming zal zijn. Het beste aan reizen zijn niet zozeer de bezienswaardigheden, de musea of de uitzichten. Het beste aan reizen zijn de mensen die je tegenkomt. Zwarte, witte, rode ('Last call. Mister Stevens, last call') mensen. Ieder met zijn eigen verhaal. En de ontdekking van andere culturen, gewoontes en gebruiken. Andere ogen hebben, de wereld zien door de ogen van een ander.

'Reizen, het is zijn hart losmaken van het anker der kleine vaart, om het vlot te laten geraken op de zeeen der wereldkaart. Het is zijn hart van het beminde losrukken, fier en onbevreesd, om het schoner nog weer te vinden dan het ooit voordien is geweest.' (Bertus Aafjes)

Meer nieuws morgen vanuit Kathmandu!