The sound of the world turning

Vanochtend heb ik lang uitgeslapen. De laatste dagen- vooral ook juist voor vertrek uit Belgie-

waren nogal hectisch, en het deed me dan ook deugd om nog eens rustig te kunnen wakker worden. ‘k Had mijn wekker niet gezet, en aangezien ik kan doorslapen als een regiment zatte pruisen, was het al bijna middag eer ik aan het ontbijt zat.

Juist op tijd mijn toast naar binnen gespeeld, of daar stond Mingma al aan de deur - mét motor. Freewheelen door Kathmandu, een tijdverdrijf waar ik ganse dagen mee zou kunnen vullen. In de buitenwijken rondsjeesen, neus in de wind en zon op je bol. Of je helemaal smijten in de jungle van taxi’s, riksja’s, bussen en brommers. Ik kom ogen en oren tekort. This is the sound of the world turning.

In de supermarkt doen we de laatste inkopen: suiker, noodles en wc-papier. No need for more chocolat though. De procedure voor mijn Tibetaans visum is ook in gang gezet, morgen ga ik informeren voor de aankoop van zuurstofflessen, maskers en regulators. Ongeloofelijk hoe veel geld ‘lucht’ kan kosten. Maar in tegenstelling tot onze vorige expeditie, heb ik beslist om deze keer nu toch – vanaf het laatste hoogtekamp op 8300 meter- zuurstof mee te nemen. Het klimmen met zuurstof reduceert het risico om vrieswonden op te lopen, en zorgt er ook voor dat je toch nog min of meer helder kunt denken, waardoor de kans dat je een fatale val in de dieperik maakt door wrong judgement drastisch verkleint. Een beslissing die je niet te ‘luchtig’ moet opnemen dus. Gelukkig heeft een jaar wonen in Afrika mijn bargaining skills verfijnd. You give me good price mister. Duimen voor wat korting!

Fotos: Met Mingma en zijn vrouw en dochtertje in de supermarkt. Op de brommer. Sfeerbeelden Kathmandu.