Diepvriesvak

Leven op extreme hoogte. Vertoeven boven de 8000 meter, in de zone des doods. Gebrek aan zuurstof doet rare dingen met je. Alle handelingen gaan veel trager en kosten enorme inspanning. Zelfs tussen het aandoen van je schoenen en het knopen van je veters moet je uitrusten. Het is ijzig koud, je redeneringsvermogen wordt aangetast, en een ijl gevoel in je hoofd neemt de bovenhand.
Een gevoel dat U, als solidair persoon daar in het verre België, perfect kan simuleren door een paar pintjes teveel te drinken en dan Uw hoofd in het diepvriesvak te steken.

Foto: me and my oxygen bottle

S Avonds een post-birthdayparty gehouden met Rudolf van Oostenrijk, die ik in Kathmandu tegen het lijf ben gelopen en waarmee ik twee jaar geleden samen op het dak van de wereld stond. It’s a small world! Leuke gesprekken gehad over life, love and unity. Hij vroeg me wat mijn ouders er van vonden, van deze hele onderneming. Goh. Ze staan er natuurlijk niet om te springen, en ik weet dat ze twee maanden slecht gaan slapen. Maar langs de andere kant voelen ze aan dat het een uitdaging is die ik graag zou aangaan. In my eyes they see, what’s on my mind. Al hebben ze me op het hart gedrukt om sterk genoeg te zijn om te weten wanneer ik zwak ben, dapper genoeg om tegen mezelf in te gaan als ik bang ben, fier en vrij genoeg om een nederlaag te kunnen dragen, nederig en minzaam als je overwint. Ze zijn mijn steun en toeverlaat, ik heb veel aan ze. Dat is echte liefde, denk ik. Kunnen loslaten. Of zoals Rudolf zei: ‘If you really love your children, send them out into the world’.

Foto: Rudolf