Saturday Night Fever

De Arniko highway,een stoffige weg die vooral in het regenseizoen zeer kwetsbaar is voor landslides, is Nepal's link met Tibet en China. Het einde van weg is meteen ook de plaats waar we Nepal uitchecken: vanaf hier bevinden we ons op Tibetaans grondgebied. Het is echter nog 8 kilometer heuvelopwaarts rijden, alvorens we aan de Chinese grenspost komen.

Ik wrijf zenuwachtig met mijn handen over mijn knieen, als de eerste nors kijkende Chinees in strak uniform in mijn vizier komt. Iedereen moet de jeep uit en door een gebouw heen lopen voor de immigratieprocedure. Vanuit mijn ooghoek zie ik echter dat de lege jeeps voor ons zonder al te veel controle de slagboom mogen passeren, en aan de andere kant van de grenspost geduldig hun passagiers opwachten. Ik duw dus gauw mijn rugzak netjes onder de zetel, en ga - zonder bagage- aanschuiven aan de controlepost. De rest kijkt wel wat raar als ik daar gewoon met mijn handen in mijn zakken sta, maar voor de rest is er geen haan die ernaar kraait. Little smartass I am. Het 'customs declaration form' formulier bevat een lange waslijst zaken die je kan aanvinken, gaande van 'human tissues' en 'soil' tot 'blood products' en 'microbes', maar er staat niet eens een kotje 'satellietapparatuur' tussen. Ik moet zeggen, ik ben zelfs bijna een beetje teleurgesteld. Had ik de zender rond mijn hals gehangen, dan nog had er niemand iets van gezegd denk ik. Alles en iedereen dus vlot de grens over, tot zover mijn eerste stappen in de illegaliteit. Pff, heb ik me hiervoor zoveel zorgen gemaakt.

Samen met de Americanos slenter ik 's avonds door de stille, donkere straat (er is maar 1 straat) van Zangmu, een grauw truckersdorpje net over de grens. We zullen nog eindigen in iets wat zowaar een danstent blijkt te zijn, en waar een groepje jonge Tibetanen voor een grote spiegel het beste van zichzelf staat te geven op de dansvloer. Ook hier is het zaterdagavond!

Foto's: Kodari, grensdorp in Nepal (boven) en Zangmu, grensdorp Tibet