Saturday, April 7, 2007

My name is Bond... James Bond

Het is 6 uur ’s morgens, de stad ontwaakt, en over een dik uur vertrekken we per busje over land naar Tibet. Aan de Tibetaans/Chinese grenspost moeten we een stuk niemandsland door, het expeditiemateriaal wordt overgeladen in een andere truck en wij gaan vervolgens per jeep verder.

‘k Ben een beetje zenuwachtig, want in mijn rugzak steekt een ganse set satellietcommunicatie-materiaal. En aangezien ik hiervoor geen permit heb aangevraagd, en ook niet van plan ben om deze apparatuur bij customs aan te geven, is dit technisch gezien spionage voor de Chinezen. Insiders hebben me verzekerd dat het wel los zal lopen, en enkele tips gegeven om de zender ongemerkt door de douane te krijgen, gaande van ‘act normal’, tot- in geval ik een overijverige ambtenaar tref- de catchy phrase ‘me know nothing, me from Barcelona’ of het originele excuus ‘ik heb geen geld om een kleine GSM te kopen, dit is nog het eerste model van 23 jaar geleden.’ Yeah…Right. Of zoals iemand anders laconiek opmerkte: ‘als ze je in de gevangenis smijten, dan heb je dan toch draadloos internet.’ Veiligheidshalve heb ik toch maar de hele handel gedemonteerd, je moet al een kenner zijn als je hier nog een satellietzender in wilt herkennen. Of ik de boel weer in elkaar gevezen krijg, zijn zorgen voor later.

U dacht dat een achtduizender beklimmen moeilijk was? Een weblog bijhouden, DAT is pas zweten.

Foto: Pasang Sherpa, voor de truck met expeditiemateriaal

No comments: