Ik laat me even in het touw hangen om te rusten. Veel tijd om op adem te komen heb ik echter niet, want onder me zie ik twee klimmers naderen, en ik wil hen de weg niet versperren. Ik kreun zachtjes. Oh God. 'k Had wel verwacht dat het moeilijk zou zijn, maar dat het zó hard zou wezen.. Een lichte golf van angst slaat door me heen. Red ik het wel? Ik verman mezelf, haal diep adem en voel de rust weerkeren. Face your fears. Per slot van rekening, je hebt jezelf in deze situatie gebracht, dus moet je je maar zien te redden ook. Ver boven me ploetert Mingma ondertussen nog steeds gestaag verder, en heeft niets gemerkt van mijn getwijfel. Hij draait zich om, kijkt naar beneden en maakt een gebaar dat zoveel betekent als 'kom op, voortmaken'. Ik zucht, slik een paar keer en zet me weer in beweging. In ieder geval, er is nu toch niets dat ik kan doen om de zaken gemakkelijker te maken. Het enige wat ik kan doen is gewoon voortgaan. En dan, vreemd genoeg, worden de dingen gemakkelijker. Alhoewel mijn benen nog steeds als lood aanvoelen, ontwikkel ik een soort ritme, zoiets als een hartslag. Het houdt me overeind, doet me in beweging blijven en zorgt ervoor dat ik de pijn kan overstijgen. 
Volgens de regel 'Climb high, sleep low', dalen we in de namiddag weer af naar ABC. Het rappellen gaat vlotjes, 'k heb er plezier in. Dit stuk van de route moet ik alleszinds nooit meer voor de eerste keer doen!
Foto's: (boven) de route van ABC (6400 m) naar kamp 1 op de North Col (7100 m). (onder) kamp 1
1 comment:
"You must go, follow your star
No matter where you go, there you are
No matter where you go, there are you
So don't let go of what you know to be true"
...stukje van Luka Bloom; ik zal zijn mooiste melodietjes naar je door'denken' nu zondag op Dranouter aan zee.
Voorzichtig blijven, dat weet je wel, maar geloof in je kracht!
P.S.: heb vroeger badhanddoeken volgebloedneusd, still alive, maar ik zat dan wel maar op zo'n 12 m boven de zeespiegel ;-)
Post a Comment